2Doc:

Alicia

Documentaire Alicia is een van de door het publiek gekozen winnaars van de 5-jarige 2Doc prijsuitreiking. De film won ook de Prix Italia 2018, de IDFA Special Jury Prize in 2017 en de Hartenhuis Award in 2019, die jaarlijks wordt uitgereikt aan een initiatief, locatie, groep of individu die bijzonder werk heeft verricht voor kwetsbare kinderen in Nederland.

Regisseur Maasja Ooms, geproduceerd door Cerutti Film, in samenwerking met VPRO, ondersteund door Mediafonds

Samenwerkingen

Samenvatting

Alicia is een jaar oud als ze van huis wordt geplaatst. Via een pleeggezin komt hij op vijfjarige leeftijd in een weeshuis terecht en op negenjarige leeftijd wacht hij nog steeds op plaatsing bij een nieuw gezin. Hier begint de documentaire Alicia.

De film volgt het dagelijkse leven van het meisje gedurende drie jaar en observeert en filmt de huid van dichtbij. De gevolgen van hoop, verwachting, hulpeloosheid en gebrek aan perspectief zijn direct zichtbaar. Dreigt dit hem te doen ontsporen, of zien we de onvermijdelijke geschiedenis zich herhalen? Wie beslist over het lot en de toekomst van Alicia?

10 dialogen

 Filmmaker Maasja Ooms en producent Willemijn Cerutti organiseerden tien bijeenkomsten in verschillende regio’s van het land om alle kinderactivisten zoals Alicia te verenigen. Jonge rechters, advocaten, ervaren experts, jeugdwachten, politieke functionarissen, raadslieden, hoogleraren en docenten gingen op basis van de fragmenten van de documentaire met elkaar in dialoog, want iedereen is het erover eens: het moet stoppen.

Het hoofdonderwerp en doel van de documentaire

Een documentaire die de transgenerationele effecten van emotionele verwaarlozing op een indringende en eerlijke manier blootlegt, zonder verwijten. In de kinder- en jeugdzorg worden zeker fouten gemaakt: je kunt geen genen veranderen, trauma behandelen, hormonen kanaliseren of een leegte vullen, lijkt de directeur te willen zeggen, die zelf opgroeide in een weeshuis (bron IDFA). Zorgen staat niet gelijk aan liefde.

De film volgt Alicia’s dagelijkse leven in weeshuizen en jeugdinstellingen gedurende drie jaar. Alicia is één jaar als ze uit huis wordt geplaatst. Via een pleeggezin komt hij op vijfjarige leeftijd in een weeshuis terecht en op negenjarige leeftijd wacht hij nog steeds op plaatsing bij een nieuw gezin. Hier begint de documentaire ALICIA. De sleutelscène is aan het begin: Alicia ligt in bed en vraagt ​​zich af wanneer ze eindelijk een plek zal vinden. De manager moet dan uitleggen dat ze geen deadline en valse hoop willen geven omdat ze niet op de reguliere wachtlijst staat en ze een “bijzondere plek” voor haar moeten vinden omdat ze een “bijzonder meisje” is. Ze huilt ontroostbaar: “Ik ben maar een normaal meisje.”